از باد گرفتن ز شما نام و نشانی
من ذره ی خاکم که گذشتم ز جهانی
حالا که رسیدم به پر چادر پاکت
بی بی نکند چادر خود را بتکانی
با غصه و درد آمده ام سوی تو بی بی
حا شا که منه غم زده از خویش برانی
عقلم که فدا شد دل من هم به فدایت
ماند ست برایم فقط این عمر جوانی
من بی کس و کارم ، و شما یار غریبان
و الله که من اینم و والله تو آنی
گر ضامن آهو شده سلطان خراسان
تو شاه قمی که به سگی داده امانی
عمریست که دنبال حریم گل یاسم
عمریست که گیرم من از او از تو نشانی
دل تنگ حسینم ، و تو این نوکر خود را
بی بی چه شود گر به حریمش برسانی
.......................................................................
از قوم می نویسم برای بانوی قم
