یا قاسم ابن الحسن

چه روی ناز و قشنگی چه موی زیبایی

تمام حاصل من گشته ایی تماشایی

دلیر و مرد نبردی گل رشید حسن

تو از تبار علـــی از تبار مـــولایی

و بعد اکبر لیلا ، تمام امیدم

تو بهترین هنر آموز درس سقایی

به جنگ که رفته ایی مردی شدی گل یاسم

چه هیبت علوی و چه قد رعنایی

شده امید دلم قد و قامتت مادر

به وقت رفتن و برگشتنت معمایی

تمام پیکر تو جای سم اسبان است

چقدر شبیه به دشت و شبیه صحرایی

تمام قد رشیدت مشبکی شده است

ضریح ناز و قشنگی برای بابایی

بزن بزن پر و بال ای یتیم مظلومم

بزن که تا دم دیگر کنار بابایی

کنار راس عموهای خود پریده ای و

کنار شمس و قمر ای ستاره غوغایی

یارقیه

پیرهن را یادگار مادرش را پس بده

بی حیا انگشت و آن انگشترش را پس بده

این عروسک مال تو این تکه نان را هم ببر

هر چه می خواهی بزن اما سرش را پس بده

چشم و نامحرم زیاد است بر سر بازار شام

عمه ام طاقت ندارد معجرش را پس بده

آیه آیه شد علی اکبر ، و بابایم خمید

جان زهرا آیه های کوثرش را پس بده

کل امید دل بابا علی اکبر است

مصطفی و مادر و آن حیدرش را پس بده

اصغرم را من خودم دیدم که گرگی میدرید

راس او را که ربودی پیکرش را پس بده

بی قرار اصغر است و چشم او گریان رباب

پس بیا و مرحم چشم ترش را  پس بده

آب ها مال شما و مشک ساقی مال تو

لا اقل دست امیر لشکرش را پس بده

هر دو چشمان عمویم مثل گوهر بوده اند

دست او را که ندادی گوهرش را پس بده

این عروسک مال تو این تکه نان را هم ببر

هر چه می خواهی بزن اما سرش را پس بده