شق القمر

عباس برای خواهرش تاج سر است

در دامن زهرا و علی چون گوهر است

هر چند نگوید او به زهرا مادر

والله که او برای زهرا پسر است

ارباب حسین مدینه ی عشق و صفاست

عباس برای شهر او باب و در است

یک نیم حسین و نیم دیگر عباس

بالله که این معنی شق القمر است

شاگرد کلاس رزم حیدر بوده

در باغ دلاوری حیدر ثمر است

ابروی هلال خود چو درهم بکشد

هر ارتش و هر لشکری زیر و زبر است

ارباب همیشه دست او می بوسید

از بس که ابالفضل شبیه پدر است

هرجا که زینب و رقیه هستند

عباس همان حوالی و دور و بر است

هر کس که بنازد به جمال یوسف

بی شک که از ماه علی بی خبر است

هر کس که دیده تیغ ابرویش را

مجنون شد و شبیه من در به در است

گر در پیه نوری بیا کرببلا

یک سو حریم شمس و یک سو قمر است