آقا جان

مولا غم خود به خواهرت میگویم

درد دل خود به اکبرت میگویم

این بار اگر به کربلایم نبری

آقا به خدا به مادرت میگویم

عکس حرم

آتش زده بر جان و دلم آقا جان

هر شب شده مثل قاتلم آقا جان

دغ میکنم و دلیل آن معلوم است

این عکس حرم مقابلم آقا جان

کربلا

آقا دلم شده هوایی چه کنم ؟
با این دل و غم جدایی چه کنم؟
مولا تو بگو برای این که من هم
یک روز شوم کرببلایی چه کنم؟

یا امام رضا

دور حریم تو پر سقا خانه است

از بس به یاد غصه ی سقا بوده ایی

یا ضامن آهو

او ضامن هر شیعه ایی ست

هر شیعه ایی آهوی اوست

غریب امام مجتبی

گرد سیاه غم نشست بر سر من

لرزید به یکباره دل و پیکر من

بابای گلم شنیدنش هم سخت است ؟

سیلی ،میان کوچه و مادر من

یا عباس

قمر آل علی به که چه زیبا شده ایی

از همان اول از عالم تو مجزا شده ایی

از همان کودکی ات وقت زمین خوردن خود

یا پدر گفتی و از روی زمین پا شده ایی

حضرت ام بنین هی بخرد اسپندی

بس که ای ماه علی خوشکل و زیبا شده ایی

کوهی اما تو بگو پیش حسین و حسنت

و به پیش پدر خود تو چطور تا شده ایی؟

شد علی ساقی کوثر ، و تو ساقی حسین

ساقیا ارث پدر بوده که سقا شده ایی

محو اربابی و ذیگر سر و پا نشناسی

غرق او گشته ایی و محرم زهرا شده ایی

خواهرت را تو شدی واسطه ی عرش و زمین

تو رکاب قدم زینب کبری شده ایی

تو شدی مرجع تقلید همه با ادبان

و تو در کشور دل صاحب فتوا شده ایی

باب حاجاتی و دستم شده پیش تو دراز

همه عالم شده لا جز تو که الا شده ایی

یا قاسم ابن الحسن

چه روی ناز و قشنگی چه موی زیبایی

تمام حاصل من گشته ایی تماشایی

دلیر و مرد نبردی گل رشید حسن

تو از تبار علـــی از تبار مـــولایی

و بعد اکبر لیلا ، تمام امیدم

تو بهترین هنر آموز درس سقایی

به جنگ که رفته ایی مردی شدی گل یاسم

چه هیبت علوی و چه قد رعنایی

شده امید دلم قد و قامتت مادر

به وقت رفتن و برگشتنت معمایی

تمام پیکر تو جای سم اسبان است

چقدر شبیه به دشت و شبیه صحرایی

تمام قد رشیدت مشبکی شده است

ضریح ناز و قشنگی برای بابایی

بزن بزن پر و بال ای یتیم مظلومم

بزن که تا دم دیگر کنار بابایی

کنار راس عموهای خود پریده ای و

کنار شمس و قمر ای ستاره غوغایی

یارقیه

پیرهن را یادگار مادرش را پس بده

بی حیا انگشت و آن انگشترش را پس بده

این عروسک مال تو این تکه نان را هم ببر

هر چه می خواهی بزن اما سرش را پس بده

چشم و نامحرم زیاد است بر سر بازار شام

عمه ام طاقت ندارد معجرش را پس بده

آیه آیه شد علی اکبر ، و بابایم خمید

جان زهرا آیه های کوثرش را پس بده

کل امید دل بابا علی اکبر است

مصطفی و مادر و آن حیدرش را پس بده

اصغرم را من خودم دیدم که گرگی میدرید

راس او را که ربودی پیکرش را پس بده

بی قرار اصغر است و چشم او گریان رباب

پس بیا و مرحم چشم ترش را  پس بده

آب ها مال شما و مشک ساقی مال تو

لا اقل دست امیر لشکرش را پس بده

هر دو چشمان عمویم مثل گوهر بوده اند

دست او را که ندادی گوهرش را پس بده

این عروسک مال تو این تکه نان را هم ببر

هر چه می خواهی بزن اما سرش را پس بده

بی بی رقیه

در قامت و قد مثل خود زهرایی

بر دوش عمویت تو چقدر والایی

ما را تــو به درگــه پـــدر آوردی

بی بی سه ساله ام چقدر آقایی

عباس و حسین و زینب و بعدش تو

در اوج خودش رسیده این زیبایی

از بس که شبیه فاطمه هستی تو

انــــگار که تـــو هـــم ام ابیــهایی

زینب شده مونس دل مولا و

تو مونس قلب حضرت بابایی

عالم همه مجنون تو و شک کردم

بی بی تو رقیه ایی ، و یا لیلایی

در کرببلا و در اسارت بی بی

تو یاور و یار زینب کبری یی

شد منزل تو کنج خرابه اما

تو دختر شاه جنت الاعلایی

در کرببلا بر سر آن معجر تو

بر پا شده بی بی گلم دعوایی

تو تشنه ایی اما به خدا بی بی جان

در فکر ترک های لب سقایی

از غصه ی تو جهان به خود می پیچد

تو اوج تمام غصه و غم هایی