سقا

{عشق سوزان است ،بسم الله الرحمن الرحیم

هر که خواهان است ،بسم الله الرحمن الرحیم}

بهر شیر بیشه و مرد علمدار سپاه

خیمه زندان است ،بسم الله الرحمن الرحیم

او کمر بسته که از دشت بلا آب آورد

ذکر باران است ، بسم الله الرحمن الرحیم

اذن میخواهد که در این معرکه غوغا کند

ذکر یزدان است ، بسم الله الرحمن الرحیم

او رجز خوان میشود با ذکر زهرا و علی

مرد میدان است ، بسم الله الرحمن الرحیم

قلب لشکر را نشانه میرود چون ذولفقار

تیغ بران است ، بسم الله الرحمن الرحیم

تیغ در دستش چو رعد و نعره میزد همچو باد

رزم طوفان است ، بسم الله الرحمن الرحیم

هیچ کس جرات ندارد رو به روی او شود

شیر خندان است ، بسم الله الرحمن الرحیم

هر طرف میچرخد و ذکر لبش حیدر مدد

وقت جولان است ، بسم الله الرحمن الرحیم

خواهر او {ان یکاد} میخواند و در خیمه ها

صوت قران است ، بسم الله الرحمن الرحیم

در میان علقمه از هیبت سقای دشت

آب لرزان است، بسم الله الرحمن الرحیم

آب را برداشت و ذکر ترک های لبش

خیمه سوزان است بسم الله الرحمن الرحیم

دست او از پیکرش افتاد اما ذکر اوست

اصغر عطشان است بسم الله الرحمن الرحیم

مشک را گاهی به دست و گاه دندان میکشد

مشک حیران است ،بسم الله الرحمن الرحیم

بر زمین افتاد و یا ادرک اخا سر میدهد

فصل حجران است ، بسم الله الرحمن الرحیم

در ره عشق حسین ابن علی

جان چه ارزان است ، بسم الله الرحمن الرحیم

...........................................................................

بیت اول متعلق به آقای مهدی جهاندار میباشد

 

 

یا قمر بنی هاشم

از روز ازل عشق تو در دل جا شد

در آل علی منصب تو سقا شد

گر مستم و مجنون و هوایی آقا

تقصیر تو شد ، بس که رخت زیبا شد

هر قطره که از مشک شما میریزد

بر روی زمین آمده و دریا شد

بر روی زمین بین ملائک آقا

بهر شدن خاک رهت دعوا شد

شد آب حیات جرعه ایی از مشک تو و

گردی ز غبار قدمت موسی شد

جنگ آور اربابی و آقا ، صفین

تمرین نبردت شده و غوغا شد

از صورت ماه تو نگویم زیرا

هر کس که شنید از رخ تو شیدا شد

ای ساقی تشنه لب ارباب غریب

از چه بدنت نقش تن صحرا شد

شق القمر ، این واژه امیر لشگر

وقتی به سرت خورده عمود معنا شد

بر روی سرت بس که قشنگ است عباس

در کرببــلا ولـــوله و دعـــوا شد

باگفتن یا اخا یقین کردم من

آخر به خدا مادر تو زهرا شد

 

زهرای سه ساله

این فکر اسیری تو بابا را کشت

یاد دو لب خشک تو سقا را کشت

خون میچکد از ترک ترک های لبت

شرمندگی از روی تو دریا را کشت

پهلوی تو مثل مادرت شد اما

دندان شکسته تو زهرا را کشت

چشم تو و ماه و یاد عباس ، ای وای

آهی که کشیده ایی همه ما را کشت

جامانده ایی از قافله و تنهایی

بی بی به خدا بغض تو صحرا را کشت

در کنج خرابه ، تو ، سر بابایت

این غصه میان روضه ها ما را کشت

راس پدرت آمده پیشت بی بی

درد دل تو زینب کبری را کشت

آخر ز غم پدر تو هم دق کردی

این روضه ی تو تمام دنیا را کشت

مادر جان

من را برای خود سوا کن مادر

یک بار برای من دعا کن مادر

بک بار بیا و جان هر سه پسرت

امشب مرا پسر صدا کن مادر

یا رضا

من زائر توام ولی غافل از این شدم

آقا مجاورم تو به هر جا بوده ایی

حیدر صفدر

هر شیعه ایی ز نور رخ حیدر است و بس

این دل همیشه بر در او نوکر است و بس

در درس عشق ، روز نخست و شروع درس

گفتم به این دلم که علی دلبر است و بس

حیدر امیر قلب و دل یاس مصطفی

زهرا برای شاه جهان همسر است و بس

هر شیعه زیر سایه ی لطف ابوتراب

این سایه زیر چادر این مادر است و بس

حب المتین که راه نجات دو عالم است

از تار و پود گوشه ی این معجر است و بس

گر چه حسن ، حسین و ابالفضل بوده اند

اما انیس قلب پدر دختر است و بس

هر کس رسد به منزلت یوسف نبی

تازه غباری از قدم قنبر است و بس

فرمانده ی تمام قوای دو عالم است

سرلشگر سپاه خدا صفدر است و بس

 هر کس که شد محب شما مرتضی علی

کارش همیشه با می و با ساغر است وبس

وصف علی و درک مقام ابو تراب

در انحصار خالق و پیغمبر است و بس

یا امام رئوف

مستی همیشه میکنم با یادت

کردم به غلامی سرایت عادت

من را دچار به درد عشقت کردیی

یک شب  کنار پنجره فولادت

یا حسین

عمریست که از عشق شما بی تابم

من بنده ی تو ، و  تو شدی اربابم

هر شب به امید دیدنت در رویا

با دیدن عکس کربلا می خوابم

یا زینب

با قد خمت چه با شکوهی زینب

محکم تو همیشه مثل کوهی زینب

ارباب سفینه النجات است ولی

در کشتی او تو همچو نوحی زینب

یا شیخ الائمه

توی ای امام غریبم چرا زمین خوردی ؟

شما به خاطر دین ما زمین خوردی

میان کوچه هزار بار سجده کردی تو

میان کوچه برای خدا زمین خوردی

طناب و مرکب و نامردمان بی غیرت

شما و پیری و این درد پا ، زمین خوردی

تو هم شبیه ابالفضل مادرت دیدی ؟

که بغض کردی و آقا بی هوا زمین خوردی 

شبیه موج خروشان که در تب و تاب است

بلند گشتی و بعدش شما زمین خوردی

قدت شبیه الف بود گشته ایی چون دال

قدت خمیده و با قد تا زمین خوردی

به مادر تو که آقا جسارتی کردند

شبیه مادرت خیر النسا زمین خوردی

میان کوچه ی تنگی اسیر سلسله ایی

شبیه زینب کبری شما زمین خوردی

تو هم شبیه کبوتر که زخمی و تنها ست

دوباره پر زدی اما بی صدا زمین خوردی

به یاد ناقه و طفلی که بی هوا افتاد

همیشه بوده ایی تو هر کجا زمین خوردی

چرا تمام تنت گشته زخمی ای آقا

دوباره گشته جسارت یا زمین خوردی